یحیی بن هبة الله الحسینی، کاتب و مُذهّب نسخۀ قرآن، از آغاز قصد تدوین این اثر و وقف آن بر آستان مقدس امام رضا علیه السلام را داشته است. لذا خود در ابتدا و پایان برخی از اجزای این قرآن، با قلم ثلث یا کوفی، به کتابت و وقف آن بر حرم مقدس رضوی اشاره کرده است. با این همه، پس از درگذشت وی، یکی از نزدیکان وی (احتمالاً فرزند دانشمند وی، و نقیب شیعیان بیهق، ابومنصور محمد بن یحیی بن هبة الله الحسینی) در سال 535 هجری متنی را در آغاز تک تک اجزای سی گانه این قرآن نوشته است. از میان بیست جزء باقی مانده از این قرآن، این وقف‌نامه اکنون تنها در آغاز دو جزء 7 و 14 (به شماره‌های 4345 و 4240 در کتابخانۀ آستان قدس رضوی) برجا مانده است. متن وقف نامه در آغاز جزوۀ ش 4345 چنین است:

وقف هذا الجزو من المصحف وهو السابع من الثلثین | السید الأجل الزاهد السعید عماد الدین شمس الاسلام | جمال الحرمین أبو محمد یحیی بن هبة الله الحسیني قدس الله روحه | علی المشهد المقدس الرضوي علی ساکنه السلم وقفاً صحیحاً مسبّلاً | لا یباع ولا یوهب ولا یورث إلی أن یرث الله الأرض ومن علیها | وهو خیر الوارثین؛ تقبل الله ذلك منه وکتب في أواخر شهر | ربیع الأول سنة خمس وثلثین وخمس مائة

وقف‌نامۀ قرآن یحیی بن هبة الله حسینی در آغاز جزء 7 (جزوۀ قرآنی 4345)

نیک می‌دانیم که یحیی در روز دوشنبه 12 ذى‏القعدة سال 532 هجری در بیهق درگذشته است. تعبیر «قدس الله روحه» در متن وقف نامه، نشان می‌دهد این متن در زمانی پس از درگذشت کاتب و واقف قرآن (یحیی بن هبة الله) نوشته شده است. لازم به ذکر است ابن‌فُندق بیهقی نیز در لباب الانساب، تعبیر «جمال الحرمین» را در شمار القاب یحیی بن هبة الله به‌کار برده است:

«الأمير السيد الأجل الأعز جلال الدين ركن الإسلام العزيز بن جلال الإسلام والمسلمين عماد الدولة والدين ملك النقباء في العالمين افتخار الشرق أبي الحسن علي بن جلال الدين محمد بن السيد الأجل عماد الدين جمال الحرمين.»

وقف‌نامۀ قرآن یحیی بن هبة الله حسینی در آغاز جزء ۱۴ (جزوۀ قرآنی ۴۲۴۰)